палача́нін

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. палача́нін палача́не
Р. палача́ніна палача́н
Д. палача́ніну палача́нам
В. палача́ніна палача́н
Т. палача́нінам палача́намі
М. палача́ніне палача́нах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пахле́бнічаць

‘выслужвацца перад кім-небудзь (палачане пахлебнічалі перад Расціславам)’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. пахле́бнічаю пахле́бнічаем
2-я ас. пахле́бнічаеш пахле́бнічаеце
3-я ас. пахле́бнічае пахле́бнічаюць
Прошлы час
м. пахле́бнічаў пахле́бнічалі
ж. пахле́бнічала
н. пахле́бнічала
Загадны лад
2-я ас. пахле́бнічай пахле́бнічайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час пахле́бнічаючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

берасця́ны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да бяросты; зроблены з бяросты. Берасцяны кошык. Берасцяная труба. Берасцяны дзёгаць. □ Я хацеў табе сёння Ліст пісаць на кары берасцянай, Як пісалі калісьці Каханым сваім Палачане. Лойка.

•••

Берасцяныя граматы гл. грамата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

звані́ца, ‑ы, ж.

Вежа для званоў над будынкам царквы або пры царкве. Адзванілі даўно на званіцах званы, Адшумелі на вечах даўно палачане. Грахоўскі. Аднойчы сярод белага дня ўдарыў на царкоўнай званіцы самы большы звон, які звычайна склікаў людзей, на пажар. Хведаровіч.

•••

Глядзець са сваёй званіцы на каго-што гл. глядзець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)