палатні́на
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
палатні́на |
палатні́ны |
| Р. |
палатні́ны |
палатні́н |
| Д. |
палатні́не |
палатні́нам |
| В. |
палатні́ну |
палатні́ны |
| Т. |
палатні́най
палатні́наю |
палатні́намі |
| М. |
палатні́не |
палатні́нах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
палатні́на, ‑ы, ж.
Абл.
1. Кавалак або полка палатна; асобны выраб з палатна. Нехта з хлопцаў знайшоў палатніну — настольнік ці што, — і мы абгарнулі крывавае, цяжкае цела. Брыль.
2. зб. Дамашняе льняное палатно; адзенне з такога палатна. [Кастусь:] — Палатніна пачала выходзіць з моды. Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)