навало́чка і на́валачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Чахол для падушкі.

Палатняная н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раго́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж.

1. гл. рагожа.

2. Баваўняная або палатняная тканіна з папарным перапляценнем ніці.

Сукенка з рагожкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

палатня́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. палатня́ны палатня́ная палатня́нае палатня́ныя
Р. палатня́нага палатня́най
палатня́нае		 палатня́нага палатня́ных
Д. палатня́наму палатня́най палатня́наму палатня́ным
В. палатня́ны (неадуш.)
палатня́нага (адуш.)		 палатня́ную палатня́нае палатня́ныя (неадуш.)
палатня́ных (адуш.)
Т. палатня́ным палатня́най
палатня́наю		 палатня́ным палатня́нымі
М. палатня́ным палатня́най палатня́ным палатня́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шапіто́, нескл., н.

Вялікая разборная брызентавая або палатняная палатна для цыркавых прадстаўленняў, а таксама перасоўны цырк, які выступае ў такой палатцы. Цырк шапіто.

[Фр. chapiteau.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раго́жка, ‑і, ДМ ‑жцы; Р мн. ‑жак; ж.

1. Памянш. да рагожа. // Падсцілка з рагожы.

2. Баваўняная або палатняная тканіна, ніці ў якой пераплятаюцца папарна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лісёнка ’невялікая палатняная сумка’ (Ян.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

палатно́, -а́, мн. -ло́тны, -аў, -лацён і -ло́цен, н.

1. Гладкая льняная тканіна асобага перапляцення.

Кужэльнае, зрэбнае п.

Віскознае п. (віскозная тканіна такога перапляцення). Збялець як п. (стаць вельмі бледным).

2. Паласа, стужка ў механізме.

П. транспарцёра.

3. Карціна (звычайна на матэрыі асобага перапляцення).

Выстаўка лепшых палотнаў беларускіх мастакоў.

Шырокае гістарычнае п. (перан.: пра літаратурны твор, які апісвае гістарычныя падзеі).

4. Дарожны насып, аснова для верхняга пакрыцця дарогі (спец.).

П. чыгункі.

5. Плоская тонкая частка чаго-н. (спец.).

П. касы.

П. пілы.

|| прым. палатня́ны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Палатняная кашуля (з палатна). Палатняная вытворчасць.

Палатнянае перапляценне (з роўным чаргаваннем нітак асновы і ўтку).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

*Вяры́нічка, wierýniczka ’кайстра, палатняная торба’ (Маш.) — дэмінутыў ад вярэнька (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кашу́лька, ‑і, ДМ ‑льны; Р мн. ‑лек; ж.

Памянш.-ласк. да кашуля; дзіцячая кашуля. Старая палатняная кашулька задралася, агаліўшы .. [Косцікава] пухлае ружовае цела. Васілевіч. [Дзеці] былі адзеты ўсе ў доўгія да пят кашулькі. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саро́чка ж. соро́чка; руба́ха;

жано́чая с. — же́нская соро́чка;

палатня́ная с. — холщо́вая соро́чка (руба́ха);

◊ нарадзі́цца ў ~чцы — роди́ться в соро́чке

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)