паланя́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. паланя́нка паланя́нкі
Р. паланя́нкі паланя́нак
Д. паланя́нцы паланя́нкам
В. паланя́нку паланя́нак
Т. паланя́нкай
паланя́нкаю		 паланя́нкамі
М. паланя́нцы паланя́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паланя́нка ж., поэт., уст. пле́нница, полоня́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паланя́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Паэт. Жан. да палоннік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

полоня́нка паланя́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пле́нница

1. пало́нная, -ннай ж.; поэт., уст. паланя́нка, -кі ж.;

2. перен. няво́льніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)