пакумі́цца гл. куміцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пакумі́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пакумлю́ся паку́мімся
2-я ас. паку́мішся паку́міцеся
3-я ас. паку́міцца паку́мяцца
Прошлы час
м. пакумі́ўся пакумі́ліся
ж. пакумі́лася
н. пакумі́лася
Дзеепрыслоўе
прош. час пакумі́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пакумі́цца сов., разг., уст. покуми́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пакумі́цца, ‑кумлюся, ‑кумішся, ‑куміцца; зак.

Разм. Стаць кумамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кумі́цца, -млю́ся, -мі́шся, -мі́цца; -мі́мся, -міце́ся, -мя́цца; незак. (разм.).

Уступаць у кумаўскія адносіны.

|| зак. пакумі́цца, -млю́ся, -мі́шся, -мі́цца; -мі́мся, -міце́ся, -мя́цца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

покуми́ться сов., разг. пакумі́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перекуми́ться сов., прост. пакумі́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)