пакуля́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пакуля́юся пакуля́емся
2-я ас. пакуля́ешся пакуля́ецеся
3-я ас. пакуля́ецца пакуля́юцца
Прошлы час
м. пакуля́ўся пакуля́ліся
ж. пакуля́лася
н. пакуля́лася
Загадны лад
2-я ас. пакуля́йся пакуля́йцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час пакуля́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пакуля́цца сов.

1. (нек-рое время) покувырка́ться;

2. покати́ться ку́барем

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пакуля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; зак.

1. Пакаціцца куляючыся. Зіна наском туфля падбіла... [камень] і ён, падскокваючы, пакуляўся наперад. Грамовіч.

2. Куляцца некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

покувырка́ться сов., разг. пакуля́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

накуля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; зак.

Разм.

1. Уволю, многа пакуляцца. Хлапчукі накуляліся ў сене.

2. перан. Многа выпіць. Накуляецца [шафёр] у буфеце, а пасля нас у канаву перакуліць. Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)