пакры́ху

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
пакры́ху - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пакры́ху нареч., обл. понемно́гу

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пакры́ху, прысл.

Абл. Пакрысе (у 2 знач.). Хлопец мякка, па-дзявочаму, усміхнуўся і пакрыху стаў спакайнець. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паку́рваць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Курыць, не спяшаючыся, час ад часу, пакрыху.

П. на прызбе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

понемно́гу нареч. патро́ху, пакрыху́, пакрысе́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

папіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. што. Піць патроху.

Сядзяць, каву папіваюць.

2. Пакрыху, але не часта піць спіртное, п’янстваваць (разм.).

Пачаў п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Расто́ркаць ’распіхаць, разварушыць, абудзіць, растармасіць’ (Нас., ТСБМ), ’раздаць пакрыху’ (Жд. 3). Да то́ркаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

паску́бваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.

Скубці час ад часу. Варанецкі вёў свайго Дэраша на павадку і пакрыху даваў яму паскубваць густую сакавітую траву. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сашчыпа́ць, ‑шчыплю, ‑шчыплеш, ‑шчыпле; зак.

1. што. Шчыпкамі сарваць, абарваць што‑н. Сашчыпаць клубні з карча. // Шчыплючы пакрыху, звесці на нішто. Сашчыпаць кавалак хлеба.

2. каго-што. Ушчыпнуць шмат разоў; пакрыць шчыпкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наску́бці, ‑скубу, ‑скубеш, ‑скубе; ‑скубём, ‑скубяце; пр. наскуб, ‑скубла; зак., чаго.

Скубучы, набраць або сабраць у нейкай колькасці. Наскубці пер’я. □ [Партызаны] наскублі сена і нацерушылі яго пакрыху на міну і на сцежку аж да самага берага. Федасеенка. // каго. Разм. Нацягаць, натузаць каго‑н. І заўсёды вось гэтак: прыбягуць [хлопчыкі і дзяўчынкі], напацвельваюцца, наглумяцца, наскубуць [Ігнася] за валасы — і пабеглі. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)