пакрысе́, прысл.

1. Патроху, невялікімі долямі.

П. ўсяго пакаштаваць.

2. Паступова, не адразу.

Рабіць гэта можна п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пакрысе́ нареч.

1. понемно́гу;

2. постепе́нно

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пакрысе́, прысл.

1. Патроху, у невялікай колькасці. Няня прымусіла паспрабаваць усяго пакрысе, выпіць шклянку кавы. Васілевіч. У Рамана Дзянісавіча знайшлася пляшка нейкай старой настойкі — ён наліў пакрысе ў шклянкі. Хадкевіч.

2. Абл. Паступова, павольна. Хіма, якая доўга жыла нелюдзем, пакрысе зблізілася з суседзямі, зрэдку заходзіла і да Дашынай маці. Ракітны. Фільм канчаўся, і пакрысе аціхала музыка. Вышынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пакры́се ’патроху, у невялікай колькасці, паступова, павольна’ (ТСБМ, Др.-Падб., Гарэц., Шн. 3). Ад па‑ і крыха ў месн. скл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

понемно́гу нареч. патро́ху, пакрыху́, пакрысе́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

церушы́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., цяру́шыцца; незак.

1. Сыпацца, пакрысе рассыпацца.

З шчылін столі церушыўся пясок.

2. Ісці, імжэць (пра дробны снег, дождж).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падзёўбваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што і без дап.

Дзяўбці пакрысе, час ад часу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакры́ху, прысл.

Абл. Пакрысе (у 2 знач.). Хлопец мякка, па-дзявочаму, усміхнуўся і пакрыху стаў спакайнець. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакры́шку, прысл.

Пакрысе (у 1 знач.). Дык дзядзька зараз стаў пакрышку У чыгунчык клёцкі кідаць з міскі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сталя́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; незак.

Разм. Тое, што і сталярнічаць. [Марцін] па-звычайнаму займаўся ўсім пакрысе: шыў, сталярыў, ладзіў коміны і печы. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)