пакро́чыць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пакро́чу |
пакро́чым |
| 2-я ас. |
пакро́чыш |
пакро́чыце |
| 3-я ас. |
пакро́чыць |
пакро́чаць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
пакро́чыў |
пакро́чылі |
| ж. |
пакро́чыла |
| н. |
пакро́чыла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
пакро́ч |
пакро́чце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
пакро́чыўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пакро́чыць сов. пошага́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пакро́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.
1. Пачаць крочыць, пайсці куды‑н. Скруціўшы па цыгарцы, браты павольна пакрочылі да штаба. Кавалёў. Дачакаўшыся канца ўрока, Іван выйшаў на вуліцу. Пастаяўшы крыху, пакрочыў да хаты. Шахавец. Каб не ісці вуліцай, дзе можна было сустрэцца з нямецкімі патрулямі,.. [Гонка] знарок звярнула з дарогі і пакрочыла полем, потым агародамі. Сіняўскі.
2. перан. Пачаць развівацца ў якім‑н. кірунку. У чацвёртым годзе пяцігодкі [гаспадарчая] рэформа пакрочыць далей. «Звязда».
3. Крочыць некаторы час. Пакрочыць гадзіну па цэхах завода.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пошага́ть сов., разг., прост. пакро́чыць; (походить) пату́паць, пахадзі́ць; (пойти) пайсці́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
напра́виться
1. накірава́цца; скірава́цца; (пойти) пайсці́; (отправиться) ру́шыць; (зашагать) пакро́чыць;
2. перен. (устремиться, обратиться к чему-л.) накірава́цца; скірава́цца;
3. (наладиться) разг. нала́дзіцца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)