пако́ўшчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пако́ўшчык |
пако́ўшчыкі |
| Р. |
пако́ўшчыка |
пако́ўшчыкаў |
| Д. |
пако́ўшчыку |
пако́ўшчыкам |
| В. |
пако́ўшчыка |
пако́ўшчыкаў |
| Т. |
пако́ўшчыкам |
пако́ўшчыкамі |
| М. |
пако́ўшчыку |
пако́ўшчыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пако́ўшчык м. пако́вщик; тюко́вщик
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пако́ўшчык, ‑а, м.
Рабочы, які займаецца пакоўкай 1 чаго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тюко́вщик пако́ўшчык, -ка м., цюко́ўшчык, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)