пако́ўны, -ая, -ае.

Ёмісты, здольны многа змясціць чаго-н.

П. куфар.

|| наз. пако́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пако́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пако́ўны пако́ўная пако́ўнае пако́ўныя
Р. пако́ўнага пако́ўнай
пако́ўнае		 пако́ўнага пако́ўных
Д. пако́ўнаму пако́ўнай пако́ўнаму пако́ўным
В. пако́ўны (неадуш.)
пако́ўнага (адуш.)		 пако́ўную пако́ўнае пако́ўныя (неадуш.)
пако́ўных (адуш.)
Т. пако́ўным пако́ўнай
пако́ўнаю		 пако́ўным пако́ўнымі
М. пако́ўным пако́ўнай пако́ўным пако́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пако́ўны ёмкий, вмести́тельный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пако́ўны, ‑ая, ‑ае.

Здольны змясціць у сабе многа чаго‑н.; ёмісты, умяшчальны. Побач з палком, каля сцяны стаяў з гарбатым пакатым вечкам пакоўны куфар. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакаўны́, ‑ая, ‑ое.

Тое, што і пакоўны. Недалёка ад Барак у чыстым полі адзінока стаялі пакаўное панскае гумно і старая хата. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

умяшчальны, пакоўны

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)