пако́рпаць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пако́рпаю |
пако́рпаем |
| 2-я ас. |
пако́рпаеш |
пако́рпаеце |
| 3-я ас. |
пако́рпае |
пако́рпаюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
пако́рпаў |
пако́рпалі |
| ж. |
пако́рпала |
| н. |
пако́рпала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
пако́рпай |
пако́рпайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
пако́рпаўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пако́рпаць и пакарпа́ць сов., разг. поковыря́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пако́рпаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае і пакарпа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Разм.
1. Узрыць, ускапаць паверхню чаго‑н. у многіх месцах. Свінні пакорпалі навокал [агароджы] зямлю, першая ад разгароджанага месца града была здрасавана ўшчэнт. Чорны.
2. Корпаць (карпаць) некаторы час. Стары рыбак пакорпаў галінкай абгарэлае сучча ў вогнішчы — проста так, ні для чаго, — і пачаў [расказваць]... В. Вольскі. [Мароз] выняў з шуфляды запалку, пакарпаў ёю ў люльцы. Лобам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пакарпа́ць,
гл. пакорпаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)