паке́пліванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
паке́пліванне |
паке́пліванні |
| Р. |
паке́плівання |
паке́пліванняў |
| Д. |
паке́пліванню |
паке́пліванням |
| В. |
паке́пліванне |
паке́пліванні |
| Т. |
паке́пліваннем |
паке́пліваннямі |
| М. |
паке́пліванні |
паке́пліваннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
паке́пліванне (з каго, чаго) ср., разг. подтру́нивание (над кем, чем), подшу́чивание (над кем, чем)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паке́пліванне, ‑я, н.
Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. пакепліваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
подтру́нивание ср. паке́пліванне, -ння ср., ке́пікі, -каў ед. нет; паджарто́ўванне, -ння ср., жа́рты, -таў, ед. жарт, род. жа́рту м.; падсме́йванне, -ння ср.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)