пакаё́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пакаё́вы пакаё́вая пакаё́вае пакаё́выя
Р. пакаё́вага пакаё́вай
пакаё́вае		 пакаё́вага пакаё́вых
Д. пакаё́ваму пакаё́вай пакаё́ваму пакаё́вым
В. пакаё́вы (неадуш.)
пакаё́вага (адуш.)		 пакаё́вую пакаё́вае пакаё́выя (неадуш.)
пакаё́вых (адуш.)
Т. пакаё́вым пакаё́вай
пакаё́ваю		 пакаё́вым пакаё́вымі
М. пакаё́вым пакаё́вай пакаё́вым пакаё́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дэкарацы́йна-пакаёвы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дэкарацы́йна-пакаёвы дэкарацы́йна-пакаёвая дэкарацы́йна-пакаёвае дэкарацы́йна-пакаёвыя
Р. дэкарацы́йна-пакаёвага дэкарацы́йна-пакаёвай
дэкарацы́йна-пакаёвае		 дэкарацы́йна-пакаёвага дэкарацы́йна-пакаёвых
Д. дэкарацы́йна-пакаёваму дэкарацы́йна-пакаёвай дэкарацы́йна-пакаёваму дэкарацы́йна-пакаёвым
В. дэкарацы́йна-пакаёвы (неадуш.)
дэкарацы́йна-пакаёвага (адуш.)		 дэкарацы́йна-пакаёвую дэкарацы́йна-пакаёвае дэкарацы́йна-пакаёвыя (неадуш.)
дэкарацы́йна-пакаёвых (адуш.)
Т. дэкарацы́йна-пакаёвым дэкарацы́йна-пакаёвай
дэкарацы́йна-пакаёваю		 дэкарацы́йна-пакаёвым дэкарацы́йна-пакаёвымі
М. дэкарацы́йна-пакаёвым дэкарацы́йна-пакаёвай дэкарацы́йна-пакаёвым дэкарацы́йна-пакаёвых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пакаёвы, -ая, -ае.

1. гл. пакой.

2. Хатні, звязаны са знаходжаннем у жылым памяшканні.

Пакаёвыя кветкі.

П. сабака (не дваровы). Пакаёвая тэмпература (звычайная для жылога памяшкання).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Вазоны 1 ’від узору’ (КЭС). Да вазоны 2. Магчыма, семантычнае збліжэнне з вязаць ’плесці ўзоры’.

Вазоны 2 ’пакаёвыя кветкі’, (докш., КЭС). Метанімічны перанос з вазон 1, мн. л. па аналогіі з кветкі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пакаёвы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да пакоя. У сэрца папросіш парады — Яно да паслугі гатова: Вядзе з пакаёвай засады Пад лівень, на вецер жыццёвы. Прануза.

2. Які знаходзіцца, жыве, расце ў пакоі. Служанкі вывелі на прагулку пакаёвых сабачак. Карпюк. Толькі ведай: да пары квітнеюць Кветкі пакаёвыя ў цяпле. Ставер.

•••

Пакаёвая тэмпература гл. тэмпература.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

со́хнуць, -ну, -неш, -не; сох, -хла; -ні; незак.

1. Рабіцца сухім, трацячы вільгаць.

На лузе сохне сена.

У горле сохне (безас.; перасыхае).

2. Вянуць, гінуць (пра расліны).

Пакаёвыя кветкі чамусьці сохнуць.

Трава сохне без дажджу.

3. перан. Худзець (ад хваробы, перажыванняў, цяжкай працы).

Хворы сохне.

4. Пакутаваць ад кахання.

С. па дзяўчыне.

|| зак. вы́сахнуць, -ну, -неш, -не; вы́сах, -хла; -ні (да 1 знач.), засо́хнуць, -ну, -неш, -не; засо́х, -хла; -ні (да 2 знач.) і прасо́хнуць, -ну, -неш, -не; прасо́х, -хла; -ні (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кве́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

1. Орган размнажэння ў пакрытанасенных раслін, які развіваецца з пупышкі (бутона) і складаецца з кветаножкі, кветаложа, чашачкі, вяночка, звычайна каляровага, тычынак і песціка (песцікаў). Апылкаванне кветак. □ Кветкі, якія згортвалі нанач свае пялёсткі, распусціліся, і вакол іх звінелі пчолы, бомкалі чмялі. Дайліда. // Гэта частка расліны разам са сцяблом. Букет палявых кветак.

2. Травяністая расліна, якая прыгожа і пахуча цвіце. Пакаёвыя кветкі. Садзіць кветкі.

•••

Жывыя кветкі — натуральныя, не штучныя кветкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)