пакараці́ць, -рачу́, -ро́ціш, -ро́ціць; -ро́чаны; зак., што.

Зрабіць карацейшым.

П. паліто.

|| наз. пакарачэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пакараці́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пакарачу́ пакаро́цім
2-я ас. пакаро́ціш пакаро́ціце
3-я ас. пакаро́ціць пакаро́цяць
Прошлы час
м. пакараці́ў пакараці́лі
ж. пакараці́ла
н. пакараці́ла
Загадны лад
2-я ас. пакараці́ пакараці́це
Дзеепрыслоўе
прош. час пакараці́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пакараці́ць сов. укороти́ть, сде́лать коро́че

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пакараці́ць, ‑рачу, ‑роціш, ‑роціць; зак., што.

Зрабіць карацейшым, укараціць. Пакараціць паліто. □ Шмат яшчэ такога дарагога на рыбалцы часу ідзе на тое, каб пакараціць або падоўжыць рабочую частку лескі. Матрунёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

окороти́ть сов. замно́га пакараці́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

укороти́ть сов. укараці́ць, пакараці́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пакаро́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да пакараціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакаро́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад пакараціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакарачэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. пакараціць, пакарацець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакаро́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. пакарочваць — пакараціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)