паказыта́ць гл. казытаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паказыта́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. паказычу́ паказы́чам
2-я ас. паказы́чаш паказы́чаце
3-я ас. паказы́ча паказы́чуць
Прошлы час
м. паказыта́ў паказыта́лі
ж. паказыта́ла
н. паказыта́ла
Загадны лад
2-я ас. паказычы́ паказычы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час паказыта́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паказыта́ць сов., прям., перен. пощекота́ть;

п. пад па́хай — пощекота́ть под мы́шкой;

п. чыё-не́будзь самалю́бства — пощекота́ть чьё-л. самолю́бие

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паказыта́ць, ‑зычу, ‑зычаш, ‑зыча; зак., каго.

Казытаць некаторы час. — Агу-агу! — падышла, тыцнула чорным парэпаным пальцам Глушачыха. Паказытала Верчыну грудку. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

казыта́ць, казычу́, казы́чаш, казы́ча; казычы́; незак.

1. каго-што. Выклікаць лёгкае нервовае раздражненне, датыкаючыся да скуры.

К. пяты.

2. безас. Пра раздражненне ў горле, носе.

У горле казыча.

3. перан., што. Прыемна ўзбуджаць.

К. гонар.

|| зак. паказыта́ць, -зычу́, -зы́чаш, -зы́ча; -зычы́ (да 1 і 3 знач.).

|| наз. казыта́нне, -я, н. і ко́зыт, -у, М -зыце, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пощекота́ть сов., прям., перен. паказыта́ць, обл. паласката́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)