пазі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; незак.
1. Прымаць якую-н. позу, служачы натурай для фатографа або мастака.
2. Паводзіць сябе як пазёр, фальшыва (кніжн., неадабр.).
|| наз. пазі́раванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пазі́раваць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пазі́рую |
пазі́руем |
| 2-я ас. |
пазі́руеш |
пазі́руеце |
| 3-я ас. |
пазі́руе |
пазі́руюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
пазі́раваў |
пазі́равалі |
| ж. |
пазі́равала |
| н. |
пазі́равала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
пазі́руй |
пазі́руйце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
пазі́руючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пазі́раваць несов.
1. пози́ровать;
2. перен. пози́ровать, рисова́ться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пазі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак.
1. Быць натурай для фатографа або мастака. Сам Пік, як звар’яцелы, бегае па гораду па нейкіх справах: афармляе дакументы.., пазіруе фатографам і дае інтэрв’ю. Быкаў. [Ісак:] — Мне хочацца намаляваць вас. Можа вы згодзіцеся пазіраваць мне? Асіпенка.
2. Прымаць позу (у 2 знач.), рысавацца. Васіль і зайздросціў Шышкову за ўменне так добра, дакладна расказваць і ў думках дакараў за тое, што ён яўна крыху пазіруе. Шамякін. [Ала] крыху пазіруе, каб даць .. [Васілю Пятровічу] магчымасць паглядзець на сябе бяссільную. Карпаў.
[Фр. poser.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пазі́раваць ’быць натурай для фатографа або мастака; прымаць позу’ (ТСБМ). З рус. пози́ровать ’тс’, якое з ням. posieren, першакрыніцай якога ў сваю чаргу з’яўляецца франц. poser ’класці, ставіць’ (параўн. Фасмер, 3, 303).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пози́ровать несов. пазі́раваць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
фат, -а, М фа́це, мн. -ы, -аў, м.
Пусты, пошлы чалавек, які любіць рысавацца, пазіраваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пазі́раванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. пазіраваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пазёрства, ‑а, н.
Схільнасць пазіраваць (у 2 знач.); прытворства. Уся яго лаянка, абурэнне былі нічым іншым, як кароткай успышкай і нават крыху пазёрствам. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
папазі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак.
Пазіраваць некаторы час. У мастаку загаварыла прафесійнае пачуццё захаплення прыгажосцю чалавечага цела, і ён не мог стрымацца, каб не папрасіць Пецю папазіраваць яму як-небудзь пры выпадку. Васілёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)