пазя́бліць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пазя́блю пазя́блім
2-я ас. пазя́бліш пазя́бліце
3-я ас. пазя́бліць пазя́бляць
Прошлы час
м. пазя́бліў пазя́блілі
ж. пазя́бліла
н. пазя́бліла
Загадны лад
2-я ас. пазя́блі пазя́бліце
Дзеепрыслоўе
прош. час пазя́бліўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пазя́бліць сов., с.-х. вспаха́ть под зябь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазя́бліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

1. Узараць пад зябліва ўсё, многае. Я прыкідваў у думках: калі ўдасца купіць каня, то яшчэ і жыта засеем і пазяблім на зіму. Якімовіч.

2. і без дап. Зябліць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазя́блены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад пазябліць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазя́біць сов., с.-х., см. пазя́бліць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)