пазы́чаны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
пазы́чаны |
пазы́чаная |
пазы́чанае |
пазы́чаныя |
| Р. |
пазы́чанага |
пазы́чанай пазы́чанае |
пазы́чанага |
пазы́чаных |
| Д. |
пазы́чанаму |
пазы́чанай |
пазы́чанаму |
пазы́чаным |
| В. |
пазы́чаны (неадуш.) пазы́чанага (адуш.) |
пазы́чаную |
пазы́чанае |
пазы́чаныя (неадуш.) пазы́чаных (адуш.) |
| Т. |
пазы́чаным |
пазы́чанай пазы́чанаю |
пазы́чаным |
пазы́чанымі |
| М. |
пазы́чаным |
пазы́чанай |
пазы́чаным |
пазы́чаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пазы́чаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
пазы́чаны |
пазы́чаная |
пазы́чанае |
пазы́чаныя |
| Р. |
пазы́чанага |
пазы́чанай пазы́чанае |
пазы́чанага |
пазы́чаных |
| Д. |
пазы́чанаму |
пазы́чанай |
пазы́чанаму |
пазы́чаным |
| В. |
пазы́чаны (неадуш.) пазы́чанага (адуш.) |
пазы́чаную |
пазы́чанае |
пазы́чаныя (неадуш.) пазы́чаных (адуш.) |
| Т. |
пазы́чаным |
пазы́чанай пазы́чанаю |
пазы́чаным |
пазы́чанымі |
| М. |
пазы́чаным |
пазы́чанай |
пазы́чаным |
пазы́чаных |
Кароткая форма: пазы́чана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пазы́чаны
1. одо́лженный, ссу́женный;
2. за́нятый; позаи́мствованный;
1, 2 см. пазы́чыць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пазы́чаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад пазычыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
за́нятыйI (взятый в долг) пазы́чаны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
одо́лженный (данный в долг) пазы́чаны (каму);
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паадно́сіць, -но́шу, -но́сіш, -но́сіць; зак., каго-што.
1. Аднесці, занесці адно за адным усё, многае або ўсіх, многіх.
П. пазычаны посуд.
П. дзяцей у яслі.
2. Аднесці, аддаліць на якую-н. адлегласць усё, многае.
Вецер паадносіў лодкі ад берага.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)