па́зушны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. па́зушны па́зушная па́зушнае па́зушныя
Р. па́зушнага па́зушнай
па́зушнае		 па́зушнага па́зушных
Д. па́зушнаму па́зушнай па́зушнаму па́зушным
В. па́зушны (неадуш.)
па́зушнага (адуш.)		 па́зушную па́зушнае па́зушныя (неадуш.)
па́зушных (адуш.)
Т. па́зушным па́зушнай
па́зушнаю		 па́зушным па́зушнымі
М. па́зушным па́зушнай па́зушным па́зушных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

па́зушны бот. па́зушный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

па́зушны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які размешчаны ў пазусе ліста.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́зуха, -і, ДМ -зусе, мн. -і, -зух, ж.

1. Прастора паміж грудзямі і адзеннем, што прылягае да іх.

Трымаць што-н. за пазухай.

Дастаць з-за пазухі.

2. Поласць у асобных органах цела (спец.).

Запаленне лобных пазух.

|| прым. па́зушны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

па́зушный в разн. знач. па́зушны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)