пазна́чаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пазна́чаны пазна́чаная пазна́чанае пазна́чаныя
Р. пазна́чанага пазна́чанай
пазна́чанае		 пазна́чанага пазна́чаных
Д. пазна́чанаму пазна́чанай пазна́чанаму пазна́чаным
В. пазна́чаны (неадуш.)
пазна́чанага (адуш.)		 пазна́чаную пазна́чанае пазна́чаныя (неадуш.)
пазна́чаных (адуш.)
Т. пазна́чаным пазна́чанай
пазна́чанаю		 пазна́чаным пазна́чанымі
М. пазна́чаным пазна́чанай пазна́чаным пазна́чаных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пазна́чаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пазна́чаны пазна́чаная пазна́чанае пазна́чаныя
Р. пазна́чанага пазна́чанай
пазна́чанае		 пазна́чанага пазна́чаных
Д. пазна́чанаму пазна́чанай пазна́чанаму пазна́чаным
В. пазна́чаны (неадуш.)
пазна́чанага (адуш.)		 пазна́чаную пазна́чанае пазна́чаныя (неадуш.)
пазна́чаных (адуш.)
Т. пазна́чаным пазна́чанай
пазна́чанаю		 пазна́чаным пазна́чанымі
М. пазна́чаным пазна́чанай пазна́чаным пазна́чаных

Кароткая форма: пазна́чана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пазна́чаны

1. поме́ченный; обозна́ченный;

2. переме́ченный;

1, 2 см. пазна́чыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазна́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад пазначыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́меченный пазна́чаны, паме́чаны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

поме́ченный паме́чаны, пазна́чаны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

переме́ченный пераме́чаны, паме́чаны, пазна́чаны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шыракагру́ды, ‑ая, ‑ае.

Які мае шырокія грудзі. Шыракагруды, з грываю рудой, буланы конь пазначаны таўром. Вялюгін. Рослы, плячысты і шыракагруды — і па сіле і па постаці ён не меў сабе роўнага ва ўсёй ваколіцы. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анані́мны, ‑ая, ‑ае.

1. На якім не пазначаны аўтар, без подпісу аўтара. Ананімная літаратура. Ананімнае пісьмо. □ Валодзя Полаг на поўны голас філасофстваваў аб подласці людзей, якія пішуць ананімныя пісьмы. Шамякін.

2. Які ўтойвае сваё імя, не ставіць подпісу пад пісьмом, творам. Ананімны аўтар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обозна́ченный

1. абазна́чаны, пазна́чаны, паме́чаны, адзна́чаны, мног. паадзна́чваны;

2. (отмеченный, выделенный) адзна́чаны, мног. паадзна́чваны; абазна́чаны, вы́пуклены;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)