Verbum

анлайнавы слоўнік

пазлава́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
	адз.	мн.
1-я ас.	пазлую́	пазлуё́м
2-я ас.	пазлуе́ш	пазлуяце́
3-я ас.	пазлуе́	пазлую́ць
Прошлы час
м.	пазлава́ў	пазлава́лі
ж.	пазлава́ла
н.	пазлава́ла
Загадны лад
2-я ас.	пазлу́й	пазлу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час	пазлава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пазлава́ць сов.

1. позли́ть, посерди́ть;

2. (испытать злость) позли́ться, посерди́ться, поду́ться;

3. разг. (испортить отношения, обидеться друг на друга) рассо́риться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазлава́ць, ‑злую, ‑злуеш, ‑злуе; ‑злуём, ‑злуяце; зак.

1. каго. Злаваць каго‑н. некаторы час. Жэнька кіўнуў галавой. — А муж як... добры? — Муж як муж, — Таццяна засмяялася; ёй раптам захацелася пажартаваць, пазлаваць яго. — Добры муж. Лепшы, чым ты... Шамякін.

2. Тое, што і пазлавацца. [Люба:] Родная матка — не мачыха: пазлуе і адпусціцца... Козел.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

посерди́ть сов. пазлава́ць;