пазбіра́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пазбіра́ны пазбіра́ная пазбіра́нае пазбіра́ныя
Р. пазбіра́нага пазбіра́най
пазбіра́нае		 пазбіра́нага пазбіра́ных
Д. пазбіра́наму пазбіра́най пазбіра́наму пазбіра́ным
В. пазбіра́ны (неадуш.)
пазбіра́нага (адуш.)		 пазбіра́ную пазбіра́нае пазбіра́ныя (неадуш.)
пазбіра́ных (адуш.)
Т. пазбіра́ным пазбіра́най
пазбіра́наю		 пазбіра́ным пазбіра́нымі
М. пазбіра́ным пазбіра́най пазбіра́ным пазбіра́ных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пазбіра́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пазбіра́ны пазбіра́ная пазбіра́нае пазбіра́ныя
Р. пазбіра́нага пазбіра́най
пазбіра́нае		 пазбіра́нага пазбіра́ных
Д. пазбіра́наму пазбіра́най пазбіра́наму пазбіра́ным
В. пазбіра́ны (неадуш.)
пазбіра́нага (адуш.)		 пазбіра́ную пазбіра́нае пазбіра́ныя (неадуш.)
пазбіра́ных (адуш.)
Т. пазбіра́ным пазбіра́най
пазбіра́наю		 пазбіра́ным пазбіра́нымі
М. пазбіра́ным пазбіра́най пазбіра́ным пазбіра́ных

Кароткая форма: пазбіра́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пазбіра́ны со́бранный; подо́бранный; см. пазбіра́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазбіра́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад пазбіраць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

со́бранный в разн. знач. сабра́ны, мног. пазбіра́ны; (поданный на стол — ещё) прыгатава́ны, пада́дзены.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сколо́ченный

1. (гвоздями и т. п.) збі́ты, мног. пазбіва́ны;

2. перен. (созданный, организованный), разг. арганізава́ны, згуртава́ны, сабра́ны, мног. пазбіра́ны;

3. (накопленный) назбіра́ны, сабра́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

соста́вленный

1. саста́ўлены, мног. пасастаўля́ны, скла́дзены, мног. пасклада́ны, паскла́дваны; укла́дзены; саста́ўлены, мног. пасастаўля́ны;

2. скла́дзены, мног. пасклада́ны, паскла́дваны, арганізава́ны;

3. сабра́ны, мног. пазбіра́ны; скла́дзены; см. соста́вить​ 1—3.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазніка́ць, ‑ае; ‑аем, ‑аеце, ‑аюць; зак.

1. (1 і 2 ас. мн. не ўжыв.). Знікнуць, перастаць існаваць — пра ўсё, многае. Ягады пазнікалі. □ Пазнікалі ночы суму, Зноў жаданні расцвілі. Броўка. // Згубіцца — пра ўсё, многае. Недзе пазнікалі патрэбныя рэчы.

2. Стаць нябачным — пра ўсіх, многіх або ўсё, многае. Байцы пазнікалі ў цемры. □ З паўдня ў лесе пачало цямнець. І жалуды раптам пазнікалі: ці то ўжо ўсе пазбіраны, ці пахаваліся ў змроку пад лісцем... Якімовіч. // Пакінуць якое‑н. месца — пра ўсіх, многіх. Хлопцаў у Заграддзі амаль не засталося. Хто адразу пайшоў з арміяй, а каторыя не паспелі — пазнікалі з дому. Паўлаў.

3. Доўга не з’яўляцца куды‑н. — пра ўсіх, многіх або ўсё, многае. Цяпер, калі.. [Ніна] ўжо сабралася галасаваць, усе машыны нібы пазнікалі. Арабей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)