пазасу́джваць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пазасу́джваю пазасу́джваем
2-я ас. пазасу́джваеш пазасу́джваеце
3-я ас. пазасу́джвае пазасу́джваюць
Прошлы час
м. пазасу́джваў пазасу́джвалі
ж. пазасу́джвала
н. пазасу́джвала
Загадны лад
2-я ас. пазасу́джвай пазасу́джвайце
Дзеепрыслоўе
прош. час пазасу́джваўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пазасу́джваць сов. (о многих) осуди́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазасу́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Засудзіць усіх, многіх. — Цяпер пацішэла, і добра пацішэла, — пануквае каня фурман. — Зброю паадбіралі [у бандытаў], пасудзілі за гэта. Ды на мала пазасуджвалі. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засуди́ть сов. засудзі́ць, мног. пазасу́джваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

осуди́ть сов.

1. (приговорить) асудзі́ць, засудзі́ць, мног. пазасу́джваць;

2. (выразить неодобрение) асудзі́ць, зга́ніць;

3. (обречь) перен. асудзі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)