пазало́тчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пазало́тчык пазало́тчыкі
Р. пазало́тчыка пазало́тчыкаў
Д. пазало́тчыку пазало́тчыкам
В. пазало́тчыка пазало́тчыкаў
Т. пазало́тчыкам пазало́тчыкамі
М. пазало́тчыку пазало́тчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пазало́тчык м. позоло́тчик, золоти́льщик, золо́тчик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазало́тнік і пазало́тчык, ‑а, м.

Спецыяліст па залачэнню.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

позоло́тчик пазало́тчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазало́тнік м., см. пазало́тчык

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)