пазало́тнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пазало́тнік пазало́тнікі
Р. пазало́тніка пазало́тнікаў
Д. пазало́тніку пазало́тнікам
В. пазало́тніка пазало́тнікаў
Т. пазало́тнікам пазало́тнікамі
М. пазало́тніку пазало́тніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пазало́тнік м., см. пазало́тчык

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазало́тнік і пазало́тчык, ‑а, м.

Спецыяліст па залачэнню.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

золо́тчик спец. пазало́тнік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

золоти́льщик спец. залаці́льшчык, -ка м., пазало́тнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

золота́рь

1. (ювелир) уст. залата́р, -ра́ м.;

2. (позолотчик) спец. пазало́тнік, -ка м.;

3. (ассенизатор) прост., уст. залата́р, -ра́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)