пазало́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пазало́тны пазало́тная пазало́тнае пазало́тныя
Р. пазало́тнага пазало́тнай
пазало́тнае		 пазало́тнага пазало́тных
Д. пазало́тнаму пазало́тнай пазало́тнаму пазало́тным
В. пазало́тны (неадуш.)
пазало́тнага (адуш.)		 пазало́тную пазало́тнае пазало́тныя (неадуш.)
пазало́тных (адуш.)
Т. пазало́тным пазало́тнай
пазало́тнаю		 пазало́тным пазало́тнымі
М. пазало́тным пазало́тнай пазало́тным пазало́тных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пазало́тны тех. золоти́льный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазало́та, -ы, ДМ -ло́це, ж.

Тонкі слой золата на паверхні чаго-н.

Гадзіннік з пазалотай.

|| прым. пазало́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

позоло́тный пазало́тны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

золоти́льный залаці́льны, пазало́тны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)