пазала́зіць, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -ла́зіць; -ла́зім, -ла́зіце, -ла́зяць; зак.

1. Залезці, забрацца на што-н. — пра ўсіх, многіх.

Хлопчыкі пазалазілі на дрэвы.

2. Забрацца, пранікнуць куды-н. употай — пра ўсіх, многіх.

П. у чужыя агароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазала́зіць

дзеяслоў, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - пазала́зім
2-я ас. - пазала́зіце
3-я ас. пазала́зіць пазала́зяць
Прошлы час
м. пазала́зіў пазала́зілі
ж. пазала́зіла
н. пазала́зіла
Загадны лад
2-я ас. - пазала́зьце
Дзеепрыслоўе
прош. час пазала́зіўшы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пазала́зіць сов. (о многих, о многом) зале́зть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазала́зіць, ‑лазіць; ‑лазім, ‑лазіце, ‑лазяць; зак.

1. Залезці, забрацца на што‑н. — пра ўсіх, многіх. Пазалазіла гаспадарова сям’я спаць на палаткі. Якімовіч. Спрытныя хлапчукі пазалазілі на бэлькі пад страхой. «Маладосць».

2. Забрацца, пранікнуць куды‑н. употай — пра ўсіх, многіх. Пазалазіць у чужыя агароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зале́зть сов., в разн. знач. зале́зці, мног. пазала́зіць;

◊

зале́зть в ду́шу зале́зці ў душу́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)