Verbum

анлайнавы слоўнік

паза́дкі

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

	мн.
Н.	паза́дкі
Р.	паза́дкаў
Д.	паза́дкам
В.	паза́дкі
Т.	паза́дкамі
М.	паза́дках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

паза́дкі ед. нет

1. (отходы при веянии) охво́стье ср.;

2. перен. отбро́сы, охво́стье ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паза́дкі, ‑аў; адз. няма.

Адходы, астаткі пры малацьбе або веянні. Бабка насыпала ў маленькі мяшэчак, пашыты з старога рукава, крыху ячменных пазадкаў і прынесла ўнуку. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Паза́дкі ’адходы, астаткі пры малацьбе або сеянні’ (ТСБМ, Нас., Янк. 2, Інстр. I), поза́док ’тс’ (ТС), ’астаткі ад вадкай ежы на дне’ (Вешт. дыс.). Рус. поза́дки ’тс’. Да зад (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ахво́сце, -я, н., зб.

1. Адходы пры малацьбе; пазадкі (спец.).

2. Воўна, якая састрыгаецца з хваста, ног, галавы.

3. перан. Паслугачы, прыхільнікі каго-н.

Фашысцкае а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

оза́дки мн., с.-х. паза́дкі, -каў ед. нет.