пазава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. пазава́нне
Р. пазава́ння
Д. пазава́нню
В. пазава́нне
Т. пазава́ннем
М. пазава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пазава́нне ср., плотн. пазо́вка ж., паже́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. пазаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паже́ние стр. пазава́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазо́вка ж., плотн. пазава́нне, -ння ср., пазо́ўка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)