пажыва́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. пажыва́ю пажыва́ем
2-я ас. пажыва́еш пажыва́еце
3-я ас. пажыва́е пажыва́юць
Прошлы час
м. пажыва́ў пажыва́лі
ж. пажыва́ла
н. пажыва́ла
Дзеепрыслоўе
цяп. час пажыва́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пажыва́ць несов. пожива́ть;

◊ жыць-пажыва́ць — нар.-поэт. жить-пожива́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пажыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Жыць, праводзіць жыццё. Як пажываеш?

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пожива́ть несов. пажыва́ць, жыць, ме́цца;

как пожива́ете? як ма́ецеся?, як жывяце́?, як пажыва́еце?;

◊

жить-пожива́ть нар.-поэт. жыць-пажыва́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

любава́цца, ‑буюся, ‑буешся, ‑буецца; заг. любуйся; незак., кім-чым і на каго-што.

Разглядваць каго‑, што‑н. з захапленнем, задавальненнем. Маша часта ў апошні час любавалася .. [Алесяй] і думала: «Якая яна раптам стала прыгожая!». Шамякін. Мы часта любуемся Месяцам, падоўгу ў ясныя ночы назіраем за ім. Гамолка. // Адчуваць задавальненне, захапленне, наглядаючы чыю‑н. дзейнасць, учынкі. І каб толькі не ворагі — жыць бы нам ды пажываць, на працу сваю любавацца. Лынькоў. Я захапляўся спрытнымі людзьмі, якія баранілі слабых, любаваўся мужчынскай сілай, адвагай і сумленнасцю людзей прэрый. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)