пажуі́раваць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пажуі́рую |
пажуі́руем |
| 2-я ас. |
пажуі́руеш |
пажуі́руеце |
| 3-я ас. |
пажуі́руе |
пажуі́руюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
пажуі́раваў |
пажуі́равалі |
| ж. |
пажуі́равала |
| н. |
пажуі́равала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
пажуі́руй |
пажуі́руйце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
пажуі́раваўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пажуі́раваць сов., уст. пожуи́ровать
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пажуі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак.
Уст. Жуіраваць некаторы час. Месяц.. [Саша] сабе дазволіць пажуіраваць, ён заслужыў гэта. Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пожуи́ровать сов., уст. пажуі́раваць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)