пад’ё́мныя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне

мн.
-
Н. пад’ё́мныя
Р. пад’ё́мных
Д. пад’ё́мным
В. пад’ё́мныя
Т. пад’ё́мнымі
М. пад’ё́мных

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пад’ёмныя сущ. подъёмные;

атрыма́ць п. — получи́ть подъёмные

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пад’ёмны, -ая, -ае.

1. гл. падняцца, падняць і пад’ём.

2. Які прызначаны для пад’ёму, перамяшчэння ўверх.

П. кран.

3. Такі, які можна падняць.

Пад’ёмная заслона.

4. Які выдаецца для расходаў пры пераездзе на новае месца работы.

Пад’ёмныя грошы.

Атрымаць пад’ёмныя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пад’ё́мны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пад’ё́мны пад’ё́мная пад’ё́мнае пад’ё́мныя
Р. пад’ё́мнага пад’ё́мнай
пад’ё́мнае		 пад’ё́мнага пад’ё́мных
Д. пад’ё́мнаму пад’ё́мнай пад’ё́мнаму пад’ё́мным
В. пад’ё́мны (неадуш.)
пад’ё́мнага (адуш.)		 пад’ё́мную пад’ё́мнае пад’ё́мныя (неадуш.)
пад’ё́мных (адуш.)
Т. пад’ё́мным пад’ё́мнай
пад’ё́мнаю		 пад’ё́мным пад’ё́мнымі
М. пад’ё́мным пад’ё́мнай пад’ё́мным пад’ё́мных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вертыка́льна-пад’ёмны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вертыка́льна-пад’ёмны вертыка́льна-пад’ёмная вертыка́льна-пад’ёмнае вертыка́льна-пад’ёмныя
Р. вертыка́льна-пад’ёмнага вертыка́льна-пад’ёмнай
вертыка́льна-пад’ёмнае		 вертыка́льна-пад’ёмнага вертыка́льна-пад’ёмных
Д. вертыка́льна-пад’ёмнаму вертыка́льна-пад’ёмнай вертыка́льна-пад’ёмнаму вертыка́льна-пад’ёмным
В. вертыка́льна-пад’ёмны (неадуш.)
вертыка́льна-пад’ёмнага (адуш.)		 вертыка́льна-пад’ёмную вертыка́льна-пад’ёмнае вертыка́льна-пад’ёмныя (неадуш.)
вертыка́льна-пад’ёмных (адуш.)
Т. вертыка́льна-пад’ёмным вертыка́льна-пад’ёмнай
вертыка́льна-пад’ёмнаю		 вертыка́льна-пад’ёмным вертыка́льна-пад’ёмнымі
М. вертыка́льна-пад’ёмным вертыка́льна-пад’ёмнай вертыка́льна-пад’ёмным вертыка́льна-пад’ёмных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спу́ска-пад’ёмны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. спу́ска-пад’ёмны спу́ска-пад’ёмная спу́ска-пад’ёмнае спу́ска-пад’ёмныя
Р. спу́ска-пад’ёмнага спу́ска-пад’ёмнай
спу́ска-пад’ёмнае		 спу́ска-пад’ёмнага спу́ска-пад’ёмных
Д. спу́ска-пад’ёмнаму спу́ска-пад’ёмнай спу́ска-пад’ёмнаму спу́ска-пад’ёмным
В. спу́ска-пад’ёмны (неадуш.)
спу́ска-пад’ёмнага (адуш.)		 спу́ска-пад’ёмную спу́ска-пад’ёмнае спу́ска-пад’ёмныя (неадуш.)
спу́ска-пад’ёмных (адуш.)
Т. спу́ска-пад’ёмным спу́ска-пад’ёмнай
спу́ска-пад’ёмнаю		 спу́ска-пад’ёмным спу́ска-пад’ёмнымі
М. спу́ска-пад’ёмным спу́ска-пад’ёмнай спу́ска-пад’ёмным спу́ска-пад’ёмных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

подъёмные мн., сущ. пад’ёмныя, -ных ед. нет;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пад’ёмны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да пад’ёму (у 1 знач.). Пад’ёмная сіла крылаў. // Які служыць для пад’ёму чаго‑н. Пад’ёмны кран. Пад’ёмны механізм. □ Тэадаліт мае тры пад’ёмныя вінты — пры дапамозе іх прыводзяць лімб у гарызантальнае становішча... Пташнікаў.

2. Зроблены так, каб можна было падняць. Пад’ёмная заслона. Пад’ёмны мост.

3. у знач. наз. пад’ёмныя, ‑ых. Грошы, якія выдаюцца пры пераездзе на новае месца работы. Атрымаць пад’ёмныя. □ [Чалавек], здаецца, не адказаў на маё прывітанне, а папрасіў маё накіраванне. Прабег яго вачыма, паклікаў нейкую Надзю, загадаў ёй мяне «правесці загадам» і выплаціць пад’ёмныя. Гаўрылкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трум, ‑а, м.

1. Месца паміж палубай і днішчам судна, прызначанае для розных грузаў. Магутныя пад’ёмныя краны даставалі вялізныя скрыні з карабельных трумаў. Шамякін. На параходзе і вакол яго кіпела работа. Высачэзныя стрэлы лябёдак то апускалі свае доўгія хобаты ў трум парахода, то падымаліся адтуль з грузам і ныралі за борт, на прыстань. Бяганская.

2. Памяшканне пад сцэнай у тэатры.

[Гал.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шы́я, ‑і, ж.

Частка цела паміж галавой і тулавам у чалавека і наземных пазваночных жывёл. Алесь выцягваў шыю, каб за чужымі галовамі не празяваць, калі паявіцца Ніна. Шыцік. На скронях, на шыі сінімі шнурамі напяліся вены. Шамякін. — Лялька, а не конь... Жывот падцягнуты... Зубы, як адзін, шыя, нібы ў лебедзя. Васілевіч. // Тое, што сваім знешнім выглядам, формай, абрысамі нагадвае такую частку цела. На пагорку віднеліся гмахі шматпавярховых дамоў. За імі — з доўгімі шыямі пад’ёмныя краны. Гроднеў. На .. варотцах — памытыя гарлачы ўніз шыямі. Кулакоўскі.

•••

Вешацца на шыю гл. вешацца.

Вісець на шыі гл. вісець.

Выехаць на чужой шыі гл. выехаць.

Гнаць у шыю гл. гнаць.

Даць па шыі гл. даць.

Намыліць шыю гл. намыліць.

Павесіцца на шыю гл. павесіцца.

Сесці на шыю гл. сесці.

Скруціць (зламаць) (сабе) шыю гл. скруціць.

Сядзець на шыі гл. сядзець.

Шукаць пятлі на шыю гл. шукаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)