падэ́сць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
падэ́сць |
падэ́сці |
| Р. |
падэ́сці |
падэ́сцей
падэ́сцяў |
| Д. |
падэ́сці |
падэ́сцям |
| В. |
падэ́сць |
падэ́сці |
| Т. |
падэ́сцю |
падэ́сцямі |
| М. |
падэ́сці |
падэ́сцях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
падэ́сць ж., разг. ка́верза, па́кость
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падэ́сць, ‑і, ж.
Абл. Падман. Гэта настолькі здзівіла Крамнёва, што ён нават завагаўся: а ці няма тут якой падэсці? Шашкоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Падэ́сць ’падман’ (ТСБМ). З польск. podejście ’хітрасць, падман’. Сюды ж подэ́йсны ’ліхі, подлы’ (Сцяшк. Сл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)