падшыўны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. падшыўны́ падшыўна́я падшыўно́е падшыўны́я
Р. падшыўно́га падшыўно́й
падшыўно́е		 падшыўно́га падшыўны́х
Д. падшыўно́му падшыўно́й падшыўно́му падшыўны́м
В. падшыўны́ (неадуш.)
падшыўно́га (адуш.)		 падшыўну́ю падшыўно́е падшыўны́я (неадуш.)
падшыўны́х (адуш.)
Т. падшыўны́м падшыўно́й
падшыўно́ю		 падшыўны́м падшыўны́мі
М. падшыўны́м падшыўно́й падшыўны́м падшыўны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падшыўны́ подшивно́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падшыўны́, ‑ая, ‑ое.

Які падшываецца спадыспаду. Салдаты прыхарошваліся: хадзілі ў начышчаных да бляску ботах, з беленькімі падшыўнымі каўнерыкамі. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падшы́ць, -ы́ю, -ы́еш, -ы́е; -ы́ты; зак., што.

1. Прышыць што-н. ці да чаго-н. спадыспаду, знізу.

П. падкладку.

2. Зашыць, падагнуўшы вузкай паласой край чаго-н.

П. прыпол сукенкі.

3. Прышыўшы, далучыць, прымацаваць.

П. даведку ў асабістую справу.

|| незак. падшыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. падшыва́нне, -я, н. і падшы́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

|| прым. падшыўны́, -а́я, -о́е і падшы́вачны, -ая, -ае.

Падшыўны каўнерык.

Падшывачны матэрыял.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

подшивно́й

1. падшыўны́;

2. плотн. падшалёвачны; абшалёвачны, ашалёвачны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)