падшы́йнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
падшы́йнік |
падшы́йнікі |
| Р. |
падшы́йніка |
падшы́йнікаў |
| Д. |
падшы́йніку |
падшы́йнікам |
| В. |
падшы́йнік |
падшы́йнікі |
| Т. |
падшы́йнікам |
падшы́йнікамі |
| М. |
падшы́йніку |
падшы́йніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
падшы́йнік м. (в узде) подше́йник
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
подше́йник (в узде) падшы́йнік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)