падчыта́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. падчыта́ю падчыта́ем
2-я ас. падчыта́еш падчыта́еце
3-я ас. падчыта́е падчыта́юць
Прошлы час
м. падчыта́ў падчыта́лі
ж. падчыта́ла
н. падчыта́ла
Загадны лад
2-я ас. падчыта́й падчыта́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час падчыта́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падчыта́ць сов., в разн. знач. подчита́ть;

п. пе́рад экза́менам — подчита́ть пе́ред экза́меном;

п. карэкту́ру — подчита́ть корректу́ру

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падчыта́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Разм. Пачытаць выбарачна, у дадатак да раней прачытанага. Карыстаючыся вольным днём, Сцёпка падчытаў сёе-тое з таго, што ўваходзіла ў праграму яго дзейнасці на вёсцы. Колас.

2. Спец. Прачытаць услых тэкст арыгінала з тым, каб другая асоба пры гэтым зверыла тэкст копіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падчы́тваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падчытаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подчита́ть сов., в разн. знач. падчыта́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падчы́тка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

Спец. Дзеянне паводле дзеясл. падчытаць (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падчыта́ны в разн. знач. подчи́танный; см. падчыта́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падчы́тваць несов., в разн. знач. подчи́тывать; см. падчыта́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)