падчы́стка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. падчы́стка
Р. падчы́сткі
Д. падчы́стцы
В. падчы́стку
Т. падчы́сткай
падчы́сткаю
М. падчы́стцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падчы́стка ж. подчи́стка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падчы́стка, ‑і, ДМ ‑стцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. падчысціць.

2. Разм. Падчышчанае месца ў тэксце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падчы́сціць, -ы́шчу, -ы́сціш, -ы́сціць; -ы́шчаны; зак., што.

1. Зрабіць больш чыстым; вычысціць.

П. у садзе.

2. Сцерці, саскрэбці (напісанае).

П. памарку.

3. Зрасходаваць або з’есці ўсё, без астатку (разм.).

П. усе прыпасы.

|| незак. падчышча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. падчы́стка, -і, ДМ -тцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

подчи́стка ж. падчы́стка, -кі ж.; неоконч. падчышча́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)