падча́льванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. падча́льванне
Р. падча́львання
Д. падча́льванню
В. падча́льванне
Т. падча́льваннем
М. падча́льванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падча́льванне ср. подча́лка ж., подча́л м.; см. падча́льваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падча́льванне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. падчальваць — падчаліць і падчальвацца — падчаліцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подча́лка ж., уст., мор. падча́льванне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)