падціска́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. падціска́ю падціска́ем
2-я ас. падціска́еш падціска́еце
3-я ас. падціска́е падціска́юць
Прошлы час
м. падціска́ў падціска́лі
ж. падціска́ла
н. падціска́ла
Загадны лад
2-я ас. падціска́й падціска́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час падціска́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падціска́ць несов.

1. поджима́ть;

2. поджима́ть; подбира́ть;

3. (засовывать подо что-л.) подти́скивать;

4. (нагруженный воз и т.п.) кре́пче увя́зывать;

1-4 см. падці́снуць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падціска́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падціснуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падці́снуць, -ну, -неш, -не; -ні́; -нуты; зак.

1. што. Мацней увязаць або закруціць.

П. воз з сенам.

П. гайкі.

2. што. Сагнуўшы, сціснуўшы, падцягнуць пад сябе.

П. пад сябе ногі.

П. губы.

3. перан. Крыху павялічыцца (пра мароз, холад; разм.).

Была адліга, а потым падціснуў мароз.

|| незак. падціска́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падціска́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да падціскаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подти́скивать несов. падціска́ць; (подпихивать) падпіха́ць, падпі́хваць; (подсовывать) падсо́ўваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падціска́цца несов., страд. поджима́ться; подтя́гиваться; подбира́ться; подти́скиваться; кре́пче увя́зываться; см. падціска́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падціска́нне ср.

1. поджима́ние; подтя́гивание;

2. поджима́ние; подбира́ние;

3. подти́скивание;

4. увя́зывание;

1-4 см. падціска́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

поджима́ть несов.

1. (ноги) падку́рчваць, падгіна́ць; (хвост) падціска́ць, падку́рчваць, падту́льваць; (губы) сціска́ць, сту́льваць, сціна́ць;

2. (прижимать) разг. прыціска́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пы́ха ’фанабэрыстасць, ганарыстасць’ (ТСБМ, Нас., Яруш., Бес., Касп., Др.-Падб., Гарэц., Варл.), ’задаванне, амбіцыя’ (ашм., Стан.), ’дастатак’ (ваўк., Сл. ПЗБ), сюды ж пыхамо́рды груб. ’ганарысты’ (астрав., там жа), пыхова́ты ’ганарыста падціскаць губы’ (Клім.), пыхаце́ць ’рабіцца фанабэрыстым’ (Стан.), падымаць пыхаю ’рабіць ганарыстым’ (Нас.). Арэальная інавацыя, цэнтр якой хутчэй за ўсё знаходзіўся ў Чэхіі, параўн. чэш. pýcha ’ганарыстасць, фанабэрыя’, паводле Махэка₂ (502), ад pýchati ’рабіцца пышным, пышнець’, першапачаткова ’дуць, надувацца’, перанесенага ў маральна-этычную сферу (’nadýmati se pýchou’), гл. пыхаць; у Беларусь трапіла праз польск. pycha ’пышнасць, ганарыстасць’, занесенага з Чэхіі (“drogą kościelną”, Банькоўскі, 2, 969), параўн. запазычанае ст.-бел. пыха ’тс’ (Булыка, Лекс. запазыч., 134).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)