падхва́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
падхва́т |
| Р. |
падхва́ту |
| Д. |
падхва́ту |
| В. |
падхва́т |
| Т. |
падхва́там |
| М. |
падхва́це |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
падхва́т, -ту м.
1. (действие) подхва́т;
2. рыб. подса́к; сачо́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падхва́т, ‑у, М ‑хваце, м.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. падхватваць — падхваціць.
•••
На падхваце — а) заўсёды патрэбны; заўсёды можа быць выкарыстаны. [Лявон] заўсёды, калі што трэба, звяртаецца да Зосі. Яна ў яго на падхваце. Сабаленка; б) у зручным для карыстання месцы; пад рукамі. І падняў [дзед] над галавою калун, які ляжаў тут жа, на дрывотні, на падхваце. Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падхва́тнік м., рыб., см. падхва́т 2
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
подхва́т м. (действие) падхва́т, -ту м., падхо́пліванне, -ння ср., падхва́тванне, -ння ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)