падушы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. падушу́ паду́шым
2-я ас. паду́шыш паду́шыце
3-я ас. паду́шыць паду́шаць
Прошлы час
м. падушы́ў падушы́лі
ж. падушы́ла
н. падушы́ла
Загадны лад
2-я ас. падушы́ падушы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час падушы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падушы́ць², -ушу́, -у́шыш, -у́шыць; -у́шаны; зак., каго-што.

Апырскаць троху духамі.

П. насоўку.

|| звар. падушы́цца, -ушу́ся, -у́шышся, -у́шыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падушы́ць¹, -ушу́, -у́шыш, -у́шыць; -у́шаны; зак.

1. каго. Задушыць усіх, многіх.

П. усіх мух.

2. што. Раздушыць, памяць.

П. многа ягад.

3. каго-што. Душыць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падушы́ць I сов.

1. подави́ть; (ягоды и т.п. — ещё) помя́ть;

2. (умертвить) подуши́ть, подави́ть, передави́ть

падушы́ць II сов. (духами) подуши́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падушы́ць ​1, ‑душу, ‑душыш, ‑душыць; зак., каго-што.

1. Задушыць усіх, многіх. Падушыць куранят.

2. Раздушыць, расціснуць, памяць. Падушыць яйкі.

3. Душыць некаторы час.

падушы́ць ​2, ‑душу, ‑душыш, ‑душыць; зак., каго-што.

Апырскаць крыху духамі; злёгку надушыць. Падушыць сябе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паду́шаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падушыць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паду́шаны I

1. пода́вленный; помя́тый;

2. поду́шенный, пода́вленный, переда́вленный;

1, 2 см. падушы́ць I

паду́шаны II поду́шенный; см. падушы́ць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

подуши́ть​II сов. (духами) падушы́ць; надушы́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ву́тлушыць ’падушыць’ (КСТ). Гл. вы́тлушыць ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

передави́ть сов.

1. (о всех, многих) перадушы́ць, падушы́ць;

передави́ть клопо́в перадушы́ць (падушы́ць) клапо́ў;

2. (о всём, многом) падушы́ць, парасціска́ць;

передави́ть все я́годы падушы́ць (парасціска́ць) усе́ я́гады;

3. (сдавить) прост. пераці́снуць;

передави́ть но́гу пераці́снуць нагу́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)