паду́шачны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
паду́шачны |
паду́шачная |
паду́шачнае |
паду́шачныя |
| Р. |
паду́шачнага |
паду́шачнай паду́шачнае |
паду́шачнага |
паду́шачных |
| Д. |
паду́шачнаму |
паду́шачнай |
паду́шачнаму |
паду́шачным |
| В. |
паду́шачны (неадуш.) паду́шачнага (адуш.) |
паду́шачную |
паду́шачнае |
паду́шачныя (неадуш.) паду́шачных (адуш.) |
| Т. |
паду́шачным |
паду́шачнай паду́шачнаю |
паду́шачным |
паду́шачнымі |
| М. |
паду́шачным |
паду́шачнай |
паду́шачным |
паду́шачных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паду́шачны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да падушкі (у 1 знач.). Падушачная навалачка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паду́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.
1. Зашыты з усіх бакоў чахол, набіты пер’ем, пухам, паралонам ці іншым мяккім матэрыялам, які падкладваюць пад галаву.
Пуховая п.
2. Тое, што з’яўляецца апорай чаго-н., прымае на сябе ціск, трэнне і пад. (спец.).
П. механізма.
○
Кіслародная падушка — медыцынскі прыбор у выглядзе падушкі, якая змяшчае кісларод.
|| памянш. паду́шачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. (да 1 знач.).
Падушачкі пальцаў (перан.).
|| прым. паду́шачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)