падубі́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
падублю́ |
паду́бім |
| 2-я ас. |
паду́біш |
паду́біце |
| 3-я ас. |
паду́біць |
паду́бяць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
падубі́ў |
падубі́лі |
| ж. |
падубі́ла |
| н. |
падубі́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
падубі́ |
падубі́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
падубі́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
падубі́ць сов.
1. (всё, многое) передуби́ть;
2. (нек-рое время) подуби́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падубі́ць, ‑дублю, ‑дубіш, ‑дубіць; зак., што.
Спец.
1. Выдубіць усё, многае. Падубіць усе шкуры.
2. Дубіць некаторы час. Трэба яшчэ падубіць аўчыны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)