падты́п

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. падты́п падты́пы
Р. падты́пу падты́паў
Д. падты́пу падты́пам
В. падты́п падты́пы
Т. падты́пам падты́памі
М. падты́пе падты́пах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падты́п, -пу м. подти́п

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

подти́п падты́п, -пу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трахейнады́хальныя, ‑ых.

Падтып членістаногіх жывёлін, якія дыхаюць пры дапамозе трахеяў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бесчарапны́я, ‑ых.

Спец. Падтып ніжэйшых хордавых жывёл, якія жывуць на вялікіх глыбінях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Падты́ннік ’чыстацел’ (ТСБМ), ’залозніца вузлаватая, Scrophularia nodosa L.’ (Кіс.), ’паслён чорны, Solanum nig- rum L.’ (Бейл.). Рус. падтыннік, укр. підтинник ’расліна Scrophularia nodosa L.’ Суфіксальны дэрыват ад прыметніка падтып‑ ньКтын (гл.). Расліна названа па месцы вырастання.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)