падтулі́ць, -улю́, -у́ліш, -у́ліць; -у́лены; зак., што.

Падагнуўшы, скурчыўшы, падабраць або прыціснуць да сябе.

Сабака падтуліў хвост.

|| незак. падту́льваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падтулі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. падтулю́ падту́лім
2-я ас. падту́ліш падту́ліце
3-я ас. падту́ліць падту́ляць
Прошлы час
м. падтулі́ў падтулі́лі
ж. падтулі́ла
н. падтулі́ла
Загадны лад
2-я ас. падтулі́ падтулі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час падтулі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падтулі́ць сов. поджа́ть;

◊ п. хвост — поджа́ть хвост

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падтулі́ць, ‑тулю, ‑туліш, ‑туліць; зак., што.

Падагнуць, падкурчыць пад сябе або прыціснуць да сябе (ногі, калені і пад.). Сабака заенчыў, падтуліў хвост і кінуўся наўцёкі. Чорны. Убачыўшы мяне, конь нахмыліўся, падтуліў вушы. Дамашэвіч.

•••

Падтуліць хвост — спалохаўшыся вынікаў сваіх паводзін, учынкаў і пад., стаць больш асцярожным.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замы́ліць², -лю, -ліш, -ліць; зак., што (разм.).

Падтуліць, сцяць (пра губы).

З. губы.

|| незак. замы́льваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падту́лены поджа́тый; см. падтулі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падту́льваць несов. поджима́ть; см. падтулі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падту́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падтуліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падту́лены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падтуліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

поджа́ть​I сов.

1. (ноги) падку́рчыць, мног. пападку́рчваць, падагну́ць, мног. пападгіна́ць; (хвост) падку́рчыць, мног. пападку́рчваць, падці́снуць, мног. пападціска́ць, падтулі́ць, мног., разг. пападту́льваць; (губы) сці́снуць, мног. пасціска́ць, стулі́ць, сцяць;

2. разг. прыці́снуць, мног. папрыціска́ць; см. поджима́ть;

◊

поджа́ть хвост падтулі́ць хвост.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)