Verbum

анлайнавы слоўнік

падтасо́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падтасо́ўка ж., прям., перен. подтасо́вка; переде́ржка;

цытава́ць з ~кай — цити́ровать с переде́ржкой

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падтасо́ўка, ‑і, ДМ ‑соўцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падтасоўваць — падтасаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падтасава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны; зак., што.

1. Тасуючы, падабраць, укласці ў якім-н. парадку з мэтай падману.

П. карты.

2. перан. Наўмысна сказіць, падабраўшы выгаднае і выкінуўшы супярэчлівае.

П. факты.

|| незак. падтасо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. падтасо́ўванне, -я, н. і падтасо́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

подтасо́вка ж., прям., перен. падтасо́ўка, -кі ж., падтасо́ўванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

переде́ржка^II (карт, фактов и т. п.) разг. падтасо́ўка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)