падсяле́нец
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
падсяле́нец |
падсяле́нцы |
| Р. |
падсяле́нца |
падсяле́нцаў |
| Д. |
падсяле́нцу |
падсяле́нцам |
| В. |
падсяле́нца |
падсяле́нцаў |
| Т. |
падсяле́нцам |
падсяле́нцамі |
| М. |
падсяле́нцу |
падсяле́нцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
падсяле́нец, -нца м., разг. подселе́нец
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
подселе́нец разг. падсяле́нец, -нца м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)