падсяка́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. падсяка́ю падсяка́ем
2-я ас. падсяка́еш падсяка́еце
3-я ас. падсяка́е падсяка́юць
Прошлы час
м. падсяка́ў падсяка́лі
ж. падсяка́ла
н. падсяка́ла
Загадны лад
2-я ас. падсяка́й падсяка́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час падсяка́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падсяка́ць несов.

1. подруба́ть, подсека́ть;

2. (рубя, прибавлять) прируба́ть;

3. рыб. подсека́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падсяка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падсячы, падсекчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падсячы́ і падсе́кчы, -сяку́, -сячэ́ш, -сячэ́; -сячо́м, -сечаце́, -сяку́ць; -се́к, -кла; -сячы́; -се́чаны; зак.

1. што. Надсячы знізу.

П. дрэва.

2. што і чаго. Насячы дадаткова, яшчэ трохі.

П. дроў.

3. што. Тузануць за вуду ў той момант, калі рыба бярэцца на кручок.

|| незак. падсяка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. падсяка́нне, -я, н. і падсе́чка, -і, ДМ -чцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падсяка́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да падсякаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

подсека́ть несов., в разн. знач. падсяка́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падсяка́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падсякаць — падсячы, падсекчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падсяка́цца несов., страд. подруба́ться; подсека́ться; прируба́ться; см. падсяка́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

подруба́ть​I несов.

1. (подсекать) падсяка́ць;

2. (укорачивать) усяка́ць;

3. (о срубе) падру́бліваць;

4. (прибавлять рубкой) разг. падсяка́ць;

5. горн. падру́бліваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Акцы́з (Нас.), акцызнік (БРС, Шат., Нас.) запазычана з рускай мовы. Рус. акциз < франц. accise (XVIII ст.) узыходзіць да лац. accisum (да accidere ’падсякаць’) (Шанскі, 1, А, 71–72).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)