падсце́нак
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
падсце́нак |
падсце́нкі |
| Р. |
падсце́нка |
падсце́нкаў |
| Д. |
падсце́нку |
падсце́нкам |
| В. |
падсце́нак |
падсце́нкі |
| Т. |
падсце́нкам |
падсце́нкамі |
| М. |
падсце́нку |
падсце́нках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
падсце́нак, ‑нка, м.
Уст. Мураваны выступ у сцяне для ўстойлівасці; ніжняя частка сцяны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
подсте́нок архит., уст. падсце́нак, -нка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)